Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

2011 - In time - I'm.mortal


Μάλιστα! Ε λοιπόν εντυπωσιάστηκα!
Είχα καιρό φαίνεται να δω εργάκι που να βάζει νέες ιδέες στο τραπέζι των προβληματισμών μου.
Εντάξει, όχι ότι εστίαζε πλήρως σε αυτές. Αφιέρωνε αρκετό χρόνο και στις κλασικές σκηνές δράσης με κυνηγητά, πιστολίδια κλπ αλλά ευτυχώς, όχι σε βαθμό που να ξεχνάς τους βασικούς προβληματισμούς που εισήγαγε ως γνήσια Sci-Fi ταινία.

Με το που ξεκινάει η ταινία, φροντίζει να σε βάλει κατευθείαν στο κλίμα της. Υπάρχει μια συνοπτική αλλά ξεκάθαρη και μεστή εξήγηση, σε μορφή αφήγησης, ως προς τις συνθήκες που ισχύουν στην εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία της. Η εποχή της, είναι φυσικά μελλοντική αλλά όχι υπερβολικά. Σίγουρα είναι πάνω από 150 χρόνια μπροστά πάντως.

Η βασική ιδέα...
Με τις τότε εξελίξεις λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι έφταναν οργανικά μέχρι την ηλικία των 25 μόλις ετών. Από εκεί και μετά, ήταν «στο χέρι τους» το να ζουν όσο περισσότερο μπορούσαν και μάλιστα οργανικά αναλλοίωτοι, αρκεί να είχαν «λεφτά». Για την ακρίβεια όμως, όχι λεφτά αλλά... «μονάδες χρόνου»! Όλο το οικονομικό σύστημα της ανθρωπότητας, βασιζόταν σε ένα είδος χρονομονάδων πραγματικής ζωής! Όλοι οι άνθρωποι, μηδενός εξαιρουμένου, από τα 25 τους και μετά, είχαν αρχικά έναν πολύ περιορισμένο χρόνο ως υπόλοιπο της ζωής τους εκτός κι αν άρχιζαν να τον αύξαναν, μέσω των δραστηριοτήτων τους που όλες μεταφράζονταν σε χρονομονάδες της πραγματικής τους ζωής. Όλες τους οι οικονομικού τύπου συναλλαγές, γίνονταν με ανταλλαγή χρόνου. Π.χ. έδιναν μία ώρα από το υπόλοιπο της ζωής τους για να αγοράσουν εισιτήριο λεωφορείου ή έπαιρναν μία μέρα ζωής σα μεροκάματο από τη δουλειά τους.
Το high-tech εργαλείο παρακολούθησης τους χρόνου τους, ήταν κάτι σα real time ηλεκτρονικό χρονόμετρο αντίστροφης μέτρησης, με πράσινα ευδιάκριτα ψηφία, που ήταν έξυπνα ενσωματωμένο στο χέρι τους και θύμιζε περισσότερο «προβολή» στο δέρμα, παρά οθόνη.
Οι δε προσθαφερέσεις χρόνου, γίνονταν «ασύρματα» με επαφή του άλλου τους χεριού είτε στο αντίστοιχο χέρι άλλου ανθρώπου είτε σε κατάλληλα μηχανάκια χρεοπιστώσεων που βρίσκονταν σχεδόν παντού.
Φυσικά και πάλι υπήρχαν οι φτωχοί έως και πάμφτωχοι που παίζανε συνεχώς με περιθώρια μόνο μερικών ωρών ή και λεπτών ζωής αλλά και οι πλούσιοι έως και πάμπλουτοι που είχαν τόσο πολύ διαθέσιμο χρόνο που πρακτικά θα μπορούσαν να ζουν αιώνια!
Έτσι, υπήρχε συχνά το οξύμωρο φαινόμενο, ιδιαίτερα στις πλούσιες τάξεις, να συνυπάρχουν π.χ. γιαγιά, μάνα, κόρη κλπ και να δείχνουν όλες συνομήλικες 25άρες, ανεξάρτητα με το πόσα χρόνια είχαν ζήσει η καθεμία τους. Μη βιαστείτε να σας πάει το μυαλό στο... «πονηρό», ήταν αρκετά μπερδευτικό (τουλάχιστον) το αποτέλεσμα.
Όσο αφορά τους άμοιρους φτωχούς, επειδή εκεί κυριολεκτικά «ο χρόνος ήταν χρήμα», ήταν όλοι τους διαρκώς στο τρέξιμο ώστε να προλαβαίνουν όσο γίνεται περισσότερα, στον λίγο και απόλυτα πολύτιμο χρόνο τους. Η αίσθηση και μόνο ενός τέτοιου τρόπου ζωής, ήταν από αγχωτική έως κυριολεκτικά εξοντωτική παρόλο που οι πολίτες έδειχναν αρκετά εξοικειωμένοι και συμβιβασμένοι με τον καθημερινό τους αγώνα προς επιβίωση ενάντια στο χρόνο. Το δε «τέλος χρόνου», όταν ερχόταν, ήταν σαν αποτέλεσμα άμεσο, συνοπτικό και χωρίς καμία προειδοποίηση πέρα από την συνεχώς μειούμενη ένδειξη στο χρονόμετρό τους. Με το που μηδένιζε το χρονόμετρο, απλά πέθαιναν επιτόπου όπου κι αν ήταν, ό,τι κι αν έκαναν, με τρόπο που θύμιζε έμφραγμα!

Η πλοκή...
Ένας νέος (ο Justin Timberlake), πραγματικά νέος αφού ήταν μόλις 28 ετών άρα και σχετικά φρέσκος στον αγώνα της επιβίωσής του, από εκεί που είχε ως συνήθως ελάχιστο απόθεμα ζωής καθημερινά και πάσχιζε να επιβιώσει με ό,τι δουλειά του προέκυπτε, βρίσκεται ξαφνικά με απρόσμενο τρόπο, να είναι κάτοχος μιας πραγματικά μεγάλης ποσότητας χρόνου, μιλάμε για πάνω από εκατό χρόνια καβάτζας! Κι ενώ όλα δείχνουν ότι πλέον θα εξελισσόταν απροβλημάτιστα η ζωή του, τα φέρνει έτσι το σενάριο που κάθε άλλο από απροβλημάτιστα του προέκυψαν.
Μπλέκει σε χοντρά παιχνίδια με απώτερο σκοπό να ταράξει, όσο γινόταν περισσότερο, το παρανοϊκό ομολογουμένως σύστημα της ανώτερης τάξης των πλουσίων. Σε αυτή του την προσπάθεια, βρίσκει σύμμαχο(!) την επίσης νεότατη (μόλις 26 ετών, η Amanda Seyfried) κόρη ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, αφού ερωτεύονται σφόδρα υπό ιδιαίτερες (φυσικά) συνθήκες.
Σε όλη αυτή την περιπέτειά τους μέσα στην παρανομία, τους έχει διαρκώς στο κατόπι του, ένας φανατικά νομοταγής time keeper (ο Cillian Murphy), κάτι σαν δημόσιος αστυνόμος - χρονοπροστάτης (βλέπε ράμπο της εφορίας ένα πράμα αλλά επί δέκα) που, κυριολεκτικά, τους έκανε δύσκολη τη ζωή αφού τους κυνηγούσε με κάθε τρόπο. Οι «δικοί μας» βέβαια, ευτυχώς έβρισκαν πάντα λύσεις να ξεφεύγουν και να συνεχίζουν το έργο τους που θύμιζε πια αυτό του «Ρομπέρ των δασών» σε μελλοντική εποχή βέβαια και όχι σε δάση αλλά σε πόλεις.
Το τι απέγινε, καλύτερα να το δείτε μόνοι σας!

Συμπεράσματα...
Εγώ, εκεί που εστιάζω απ’ όλη την ταινία, είναι στη βασική της ιδέα.
Τη θεωρώ εκπληκτική σα σύλληψη και άκρως ενδιαφέρουσα στην παρουσίασή της μέσα από το δέσιμο και την συνολική υλοποίηση του σεναρίου της ταινίας. Νομίζω πως οφείλω ένα μπράβο στον σκηνοθέτη και σεναριογράφο της ταινίας Andrew Niccol. Βγάζει πολλές πρωτότυπες ιδέες για την πιθανότητα μιας εφιαλτικού χαρακτήρα εξέλιξης του πολιτισμού μας.
Είναι από τις ταινίες που σίγουρα θα πρέπει να δει ο καθένας μας. Δηλώνει χαρακτήρα πράγμα που σπανίζει πια μέσα στο χαμό των διαφόρων κινηματογραφικών παραγωγών. Σαφώς καλύπτει και απαιτήσεις δράσης αλλά όλο το κλίμα δε μένει εκεί. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι στημένη έτσι που να επιτρέπει στο θεατή να λάβει από αυτή, τα στοιχεία που τον ενδιαφέρουν περισσότερο.
Ο δε τίλος της, άκρως εύστοχος!
Οι ηθοποιοί αποδίδουν καλά. Κατά την ταπεινή μου άποψη, θα μπορούσαν και καλύτερα. Ενδεχομένως με επιλογή άλλων, μεγαλύτερων ονομάτων στο χώρο, ιδιαίτερα δε στο ρόλο της πλούσιας κόρης. Σίγουρα πάντως, δεν προβληματίζουν ερμηνευτικά παρά μόνο ίσως τους ιδιαίτερα απαιτητικούς.
Τα εφέ είναι ζυγισμένα για Sci-Fi και δεν κλέβουν την παράσταση. Βρίσκονται μόνο όσα χρειάζονται και εκεί που χρειάζονται ώστε να προάγουν την πλοκή σεναριακά. Καλό είναι ωστόσο, να την απολαύσετε σε μεγάλη HD εικόνα (1080p ή έστω 720p).
Κάθε λεπτό της ταινίας έχει το ενδιαφέρον του (για να μη πω «την αξία του»), ακόμα και για τους αμύητους σε τέτοιας κατεύθυνσης σενάρια.




Για να είμαστε και "τυπικοί", παραπομπές για την ταινία (μ' ένα κλικ για τους πιο "απαιτητικούς")











Αξιολόγηση:
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δική σας η σκηνή! Αυτοσχεδιάστε!