Τρίτη 24 Απριλίου 2012

2011 - Panic button - Κουμπί πανικού


Είπα να το δω κι αυτό, έτσι, για να έχω μια άποψη βρε αδερφέ!
Δεν το μετάνιωσα βέβαια αλλά όχι ότι θα μου έλειπε αν δεν την είχα δει ποτέ μου.
Τέλος πάντων μιλάμε για μια σύγχρονη Αγγλική ταινία! Αυτό από μόνο του θέτει κάποιες προσμονές στον θεατή για συγκεκριμένα ζητήματα. Όπως και να το κάνουμε δηλαδή οι Αγγλικές ταινίες επιμένουν να έχουν κάποια χαρακτηριστικά θεατρικής προέλευσης που είτε αρέσουν και όλα καλά, είτε σε αφήνουν κοντά σε κάτι μεταξύ αδιάφορου και νυσταγμένου.

Το στόρι ασχολείται με την συνάντηση τεσσάρων νέων ανθρώπων, άγνωστων μεταξύ τους, δύο άντρες και δύο γυναίκες, ο Dave (Michael Jibson), ο Max (Jack Gordon), η Jo (Scarlett Alice Johnson) και η Gwen (Elen Rhys). Τους βλέπουμε να βρίσκονται μαζί, έχοντας κερδίσει όλοι τους κάποιο διαγωνισμό ενός διάσημου ιστότοπου κοινωνικής δικτύωσης που όχι, δεν είναι το facebook αλλά (προφανώς) κάτι σαν αυτό που λέγεται «AllTogether.Com». Κέρδισαν εκεί λοιπόν ένα μεγάλο ταξίδι πολυτελείας με ιδιωτικό αεροπλάνο!
Αυτό ως εδώ θα μπορούσε να ήταν ένα πολύ απλό κι ευχάριστο χαζοσενάριο και όλα να κυλούσαν εξαιρετικά χαρωπά και βαρετά! Θα μπορούσε μεν αν ξεχνάγαμε, όλοι μαζί, το ότι πρόκειται για θρίλερ! Έτσι, σύντομα αποκαλύπτεται ότι τα πράματα δεν είναι τόσο απλά και σίγουρα, η συνέχεια, κάθε άλλο εκτός από αξιοζήλευτη θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί!
Η κατάσταση αρχίζει να δείχνει την ιδιαίτερη «δυσοσμία» της σχεδόν άμεσα, αφού δηλαδή έχει ήδη απογειωθεί το αεροπλάνο. Οι πρωταγωνιστές μας είχαν ενημερωθεί πριν την επιβίβασή τους ότι, όσο θα ταξίδευαν, θα όφειλαν να συμμετέχουν σ' ένα ακόμα παιχνίδι που θα εξελισσόταν κατά την πτήση. Το είχαν δεχθεί αβίαστα θεωρώντας ότι θα ήταν κι αυτό άλλο ένα διαδικτυακού τύπου παιχνίδι πράμα που, γενικότερα, τους άρεσε άλλωστε!
Το παιχνίδι ξεκίνησε λοιπόν με ένα σετ τεσσάρων ερωτήσεων, διαφορετικών μεν στον καθένα αλλά ανοιχτά ανακοινώσιμων σε όλους μαζί. Κάθε ερώτηση όμως, ενώ έδειχνε αρχικά αρκετά αθώα, κάθε άλλο παρά αθώα ήταν, ιδιαίτερα για αυτόν που τη δεχόταν αφού άγγιζε πολύ ιδιαίτερες και προσωπικές στιγμές του και πάνω σε πολύ ευαίσθητες καταστάσεις. Καταστάσεις που ο καθένας τους θεωρούσε ότι θα παρέμεναν διαπαντός απολύτως προσωπικές τους. Όλες οι ερωτήσεις σχετίζονταν με θέματα γύρω από την χρήση του κοινωνικού τους δικτύου αλλά σε βάθος χρόνου. Σύντομα, τα χαμόγελα άρχισαν να παγώνουν. Από εκεί που ένιωθαν σαν μια όμορφη παρέα, όλη η εικόνα άρχισε να φαντάζει άκρως κλειστοφοβική και αδιέξοδη αφού μάλιστα, αμέσως μετά από τις τέσσερις αρχικές ερωτήσεις, το «παιχνίδι» χόντρυνε για όλους τους πολύ περισσότερο!

Το σενάριο είχε πάρα πολύ καλές προδιαγραφές, οφείλω να το δεχθώ αυτό. Είχε αρχή, μέση αλλά κάπου μετά, με το τέλος, δεν μας τα είπε και πολύ καλά. Όχι ότι δε θα μπορούσε βέβαια να κλείσει με αυτό το αποτέλεσμα, αλλά όχι και με αυτές τις τόσο φτωχές δικαιολογίες για το αποτέλεσμα αυτό. Τελείωσε το έργο και, θεωρητικά, είχε εξηγήσει όλα όσα χρειάζονταν για να δικαιολογήσουν τα όσα διαδραματίστηκαν. Δυστυχώς όμως αυτό ίσχυσε μόνο θεωρητικά γιατί, πρακτικά, αυτές οι εξηγήσεις έμπαζαν πολλά νερά, τόσα πολλά που ένιωθες την υγρασία να σε ενοχλεί πολύ παραπάνω απ’ ότι επιτρέπεται. Γιατί, καλό είναι το μυστήριο, καλή και η αγωνία αλλά κάπου πρέπει να στηριχτούν ικανοποιητικά πριν τελειώσει η ταινία. Όχι βέβαια ότι δεν βλεπόταν, προς Θεού. Ίσως έχω γίνει λίγο πιο απαιτητικός και νιώθω να ενοχλούμε ευκολότερα από ελλείψεις και ασάφειες.
Οι ηθοποιοί, κλασικοί Άγγλοι! Σύγχρονοι μεν, Άγγλοι δε! «Περί ορέξεως...» ξέρετε εσείς! Δεν υπεισέρχομαι σε περισσότερες λεπτομέρειες. Καλοί ήταν βέβαια αλλά με τον τρόπο τους ένα πράμα!
Από εφέ,.. μπααα! Μη περιμένετε τίποτα ιδιαίτερο. Θα μπορούσε εύκολα να μετατραπεί σε καθαρά θεατρικό το έργο. Όχι ότι παίζει και σημαντικό ρόλο αυτό. Ίσα - ίσα που κάποιοι βγάζουν σπυράκια σε ταινίες με πολλά εφέ. Απ’ την άλλη όμως κάτι παραπάνω περιμένει κανείς στα εφέ από ένα θρίλερ του 2011 και δε μιλώ για υπερβολές.
Θα κλείσω περίπου όπως το ξεκίνησα. Δεν το μετάνιωσα που το είδα αλλά όχι ότι θα μου έλειπε τελικά αν δεν το έβλεπα! Υποθέτω ότι κάπως έτσι θα νιώσετε κι εσείς όταν και αν το δείτε.






Για να είμαστε και «τυπικοί», παραπομπές για την ταινία (μ' ένα κλικ για τους πιο «απαιτητικούς»)







Αξιολόγηση:
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δική σας η σκηνή! Αυτοσχεδιάστε!