Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

2009 - Män som hatar kvinnor - The girl with the dragon tattoo


«"Το κορίτσι με το τατουάζ"! Σουηδική ταινία;! Χμμ, ενδιαφέρουσα πρόκληση θα έλεγα! Για να τη δούμε κι αυτή, να δούμε πώς γράφουν και οι Σουηδοί στο πανί!»
Αυτό σκέφτηκα όταν έπεσε στο δρόμο μου η συγκεκριμένη.
Κάτσαμε λοιπόν στο σπίτι και την ξεκινήσαμε, με σχεδόν άγνωστο το τι θα βλέπαμε!
Ευτυχώς λοιπόν που η περιέργειά μου, αυτή τη φορά, μου βγήκε σε καλό!
Αρτιότατη, Αξιοπρεπέστατη, Εύστοχη είναι μερικοί μόνο από τους τίτλους που θεωρώ ότι την χαρακτηρίζουν άνετα και όλοι τους με κεφαλαίο γράμμα!

Ευχάριστη έκπληξη λοιπόν η ταινία και καθόλου μικρή αφού καταφέρνει να την διατηρεί σε όλη τη διάρκεια θέασής της που, σημειωτέον, ξεπερνά τις δυόμιση ώρες!
Αποτελεί το πρώτο μέρος δε, μιας τριλογίας ταινιών με κοινούς πρωταγωνιστές και γενικό τίτλο «Millennium». Ακόμα βέβαια, δεν έχω δει τις άλλες δυο αλλά, μετά από την αίσθηση που μου άφησε η πρώτη τους, σίγουρα δε θα αργήσουν και αυτές!

Οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι δύο και καθόλου λίγοι! Ένας δημοσιογράφος, καλός στη δουλειά του αλλά κατατρεγμένος από μια καταδίκη για ένα νομικό λάθος που έκανε στο πρόσφατο παρελθόν του και κυρίως μια, περιθωριακού χαρακτήρα, νέα κοπέλα που βγάζει τα λιγοστά έσοδά της, από όχι και τόσο νόμιμες, κατά παραγγελία, παρακολουθήσεις μέσω του, πολύ προσφιλή για αυτήν, hacking τρόπου της. Είναι αρκετά μπασμένη στα κόλπα με τους υπολογιστές αλλά τελείως απόμακρη από τα υπόλοιπα κοινά. Ο λόγος, το αρκετά βίαιο εις βάρος της παρελθόν που, αναγκάζοντας την να εγκληματήσει ως παιδί, την έριξε από νωρίς στην εξάρτηση - επιτήρηση ανάδοχων και όχι πάντα άσπιλων γονιών της.
Το σενάριο, τους θέλει και τους δύο να εμπλέκονται από νωρίς μεταξύ τους, με κύριο άξονα σκοπιμότητας, την επίλυση ενός «γρίφου». Αφορά, την μυστήρια εξαφάνιση μιας νέας κοπέλας, πριν όμως από 40 χρόνια! Ο καθένας, από την πλευρά του έχει, με τον τρόπο του, την ευχέρεια να βρει και να συνθέσει αρκετά από τα δύσκολα και σχεδόν χαμένα πια κομμάτια αυτού του ιδιαίτερου puzzle. Οι εξελίξεις φυσικά, δεν είναι πάντα οι αναμενόμενες, οι δε κίνδυνοι σύντομα γίνονται ορατοί αφού, οι ενέργειες των πρωταγωνιστών, ξύνουν κλεισμένες πληγές και θίγουν καλά εδραιωμένα ως τότε συμφέροντα.

Οι ρυθμοί, σε όλη την ταινία, έχουν το χάρισμα να σε απογειώνουν σε ένταση και να σε θέτουν σε αναμονή, με πολύ πετυχημένες εναλλαγές μεταξύ τους. Δεν προλαβαίνει να κουράσει καμία τους κατάσταση.
Η αγωνία δεσπόζει αλλά με όχι εξοντωτικό τρόπο.
Τα πλάνα πετυχημένα, με γοργές εναλλαγές μόνο εκεί που πραγματικά πρέπει. Συνήθως έχεις όλο το περιθώριο να παρατηρήσεις όσα χρειάζονται χωρίς όμως να ξεπερνά πουθενά αυτό, τα όρια της υπερβολής.
Οι διάλογοι ικανοποιητικότατοι και σε συχνότητα και σε μεστότητα, χωρίς να τρέχεις να τους προλάβεις μέσα από δύσκολα νοήματα αλλά και πολύ παραπάνω από απλοϊκοί. Συμπληρώνουν αυτό που χρειάζεται κάθε διαδραματιζόμενη κατάσταση και χωρίς υπερβολές.
Οι ηθοποιοί κατορθώνουν από την αρχή να είναι με πολύ ανθρώπινης εικόνας ερμηνείες. Έχουν τα απαραίτητα «ψεγάδια», αυτά που χρειάζεται η ανθρώπινη αντίληψη για να βαφτίσει ως πραγματικό αυτό που λαμβάνει. Θεατρικοί και κινηματογραφικοί κατά περίπτωση, ανάλογα τις ανάγκες των ρόλων τους. Το ακόμα καλύτερο είναι δε, πως αυτή η αίσθηση αποπνέεται από όλο το cast και όχι μόνο από τους πρωταγωνιστές.
Τόσο οι εσωτερικές όσο και οι εξωτερικές σκηνές έχουν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα χωρίς όμως εντυπωσιακά πλάνα και πανάκριβα σκηνικά. Αυτό όλο όμως, καταφέρνει να προσεγγίσει τον θεατή με ακόμα φιλικότερο τρόπο απέναντι σε αυτό που βλέπει.

Με όλα όσα σας περιέγραψα, δεν έχω σκοπό να σας κάνω να την δείτε αν και θα ήμουν ιδιαίτερα χαρούμενος αν τελικά λειτουργούσαν με αυτό το αποτέλεσμα, καθαρά και μόνο επειδή είμαι πιπισμένος πως, μόνο ελάχιστοι από εσάς δεν θα ήσασταν αντίστοιχα ικανοποιημένοι μετά.
Και για να μη φανώ απόλυτος, να πω τέλος πως, το μόνο σχετικά «ρηχό» σημείο της ταινίας είναι ο ίδιος ο τίτλος της, αφού αφορά απλά αυτό ακριβώς που λέει. Αναφέρεται δηλαδή, στο εντυπωσιακό τατουάζ που καλύπτει όλη την πλάτη της κοπέλας και απεικονίζει έναν δράκο πράγμα όμως που φαίνεται στον θεατή, σε πολύ λίγες και ιδιαίτερες στιγμές της.


Το έργο είχε βασιστεί σε αντίστοιχο βιβλίο
Παλιό εξώφυλλο
Νέο εξώφυλλο (βάσει της νέας ταινίας)



Για να είμαστε και "τυπικοί", παραπομπές για την ταινία (μ' ένα κλικ για τους πιο "απαιτητικούς")











Αξιολόγηση:
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δική σας η σκηνή! Αυτοσχεδιάστε!