2010 - The last exorcism - Ο τελευταίος εξορκισμός

Άλλη μια από τις λίγες ταινίες που προσπαθούν ξεκάθαρα να σε βάλουν στο κλίμα ότι παρακολουθείς ένα ερασιτεχνικό αμοντάριστο ντοκιμαντέρ και όχι κανονική ταινία.
Άγνωστοι ηθοποιοί, μονοπλάνα με κάμερα που στις περισσότερες σκηνές δράσης στηρίζεται σε ώμο ή κρέμεται σε χέρι, κουνήματα στην εικόνα ευτυχώς όμως όχι πολύ κουραστικά, ανετάριστες ενάρξεις λήψεως σκηνών, άτεχνα ζουμαρίσματα - ξεζουμαρίσματα, αφηγηματική τάση των πρωταγωνιστών κατευθείαν στην κάμερα, ελλιπής και συγκεντρωτικός φωτισμός μόνο από το προβολάκι της κάμερας στα σκοτεινά πλάνα, κυνήγι πλάνου με απότομες περιστροφές της κάμερας κ.λ.π.

Εντάξει, δε λέω, πετυχαίνει αυτόν του τον στόχο το έργο.
Τώρα, το θέμα του έργου συμπεραίνεται απόλυτα από τον τίτλο του.
Ένας εξορκισμός ή καλύτερα, ο τελευταίος εξορκισμός! Τελευταίος όμως όσο αφορά τους συγκεκριμένους πρωταγωνιστές γιατί και να ήθελαν, δεν θα μπορούσαν να κάνουν κι άλλον έτσι όπως καταλήγει το έργο.

Πώς προσεγγίζει όμως το θέμα η ταινία;
Σημερινή εποχή κάπου στην Λουϊζιάνα της Αμερικής.
Ένας σχετικά νέος, καλοκρατημένος και αρκετά κομψός (με πολιτική περιβολή) παπάς - ιεροκήρυκας (ξέρετε, απ’ αυτούς που δίνουν ολόκληρη παράσταση όταν κηρύττουν), μεταξύ των άλλων έχει την κακιά συνήθεια να ασχολείται, στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του και με κανέναν εξορκισμό, έτσι, για το κατιτίς του βρε παιδάκι μου, οικογενειάρχης άνθρωπος, οικονομική στενότης κ.λ.π..
Ούτε λίγο, ούτε πολύ λοιπόν, έχει οργανώσει μια «επιχείρηση» εξαπάτησης όλων όσων του ζητούν τις υπηρεσίες του. Άνθρωποι που έχουν καταληφθεί από την τρέλα του δαιμονισμού στενού συγγενικού τους προσώπου και που, πάνω στην απόγνωσή τους, ψάχνουν για λύσεις εξορκισμού, σε ότι γνωστό κυκλοφορεί στην σχετική «αγορά».
Έχει φροντίσει λοιπόν, να πουλάει ό,τι περιλαμβάνει το πακέτο, όλα τα σχετικά χαρακτηριστικά ενός φαντεζί εξορκισμού! Κουνήματα κρεβατιών, απόκοσμες κραυγές, κρυφά μικροηλεκτροσόκ για τα απαραίτητα δαιμονικά τινάγματα, αγιασμοί, καυτοί σταυροί κ.λ.π. και όλα στον χώρο του ανυποψίαστου πελάτη αλλά με το αζημίωτο βέβαια!
Όπως είναι φανερό, ο ίδιος έχει αποβάλει πλήρως την πίστη του στην πραγματική ύπαρξη τέτοιων περιστατικών και προφανώς είχε δίκιο γιατί μετά, όλοι γιατρεύονταν! Δόξα στην αυθυποβολή!
Το κομμάτι της εξαπάτησης δε, το έχει «βαφτίσει» ως το απαραίτητο «φάρμακο» για τέτοιες περιπτώσεις.

Όλα καλά λοιπόν μέχρι που στο συγκεκριμένο περιστατικό που ασχολείται πια το έργο κι ενώ αυτή τη φορά ο παπάς έχει ενεργή επαφή με ένα ερασιτεχνικό διμελές συνεργείο ολικής κινηματογραφικής κάλυψης του περιστατικού για παραγωγή σχετικού ντοκιμαντέρ, του πέφτει το κελεπούρι!
Αρχικά τα πάντα εξελίσσονται με τον γνωστό του θεατρινίστικο τρόπο. Κι ενώ φεύγει με τα φράγκα τσεπάτα θεωρώντας πως γι άλλη μια φορά πέτυχε η αυθυποβολή, η δεκαεξάχρονη επαρχιωτοπούλα του προέκυψε λίγο... διαφορετική περίπτωση.

Δεν θα σας πω άλλα όμως γιατί από εδώ και πέρα ξεκινάει ουσιαστικά το έργο και θα σας το χάλαγα, πράγμα που δεν το θέλω με τίποτα. Να πω μόνο πως το τέλος, αν και κανονικά ανήκει στην κατηγορία του αναπάντεχου, δεν με άφησε και ιδιαίτερα ικανοποιημένο. Μου έπεσε κάπως λίγο ένα πράγμα.

Τι να σας προτείνω τώρα. Είμαι σίγουρος πως η ταινία είναι απ’ αυτές που σε κάποιους θα αρέσει έντονα ενώ σε άλλους καθόλου.
Προσωπικά πάντως, δε νιώθω να είδα κάτι που θα μου έλλειπε αν τελικά δεν το είχα δει.

Α και προσοχή:
Κάποια εντυπωσιακά διαφημιστικά πόστερ της ταινίας απεικονίζουν την κοπελίτσα σε μια άβολη στάση, γαντζωμένη στην γωνία του ταβανιού θυμίζοντας περίπου εικόνες από τον παλιό, καλό "Εξορκιστή".
Ε, δεν παίζει καθόλου τέτοια σκηνή στο έργο :-(.

Για να είμαστε και "τυπικοί", παραπομπές για την ταινία (μ' ένα κλικ για τους πιο "απαιτητικούς")

Αξιολόγηση:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}