2010 - Let me in - Άσε το κακό να μπει

Τώρα, για να πω την αμαρτία μου μέχρι πριν το δω, δεν το ήξερα καν το εργάκι! 😊
Κακώς όμως και πολύ κακώς μάλιστα! Θα έπρεπε να το γνώριζα καθώς κυκλοφορεί ήδη από το 2010 και πληροί όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που με εξιτάρουν σε μια ταινία του είδους. Και όχι απλώς τα πληροί αλλά το κάνει και με πολύ αξιόλογο τρόπο πράγμα που, απ’ ότι φάνηκε, ισχύει σαν άποψη και διεθνώς.

2011 - Panic button - Κουμπί πανικού

Είπα να το δω κι αυτό, έτσι, για να έχω μια άποψη βρε αδερφέ!

Δεν το μετάνιωσα βέβαια αλλά όχι ότι θα μου έλειπε αν δεν την είχα δει ποτέ μου.

Τέλος πάντων μιλάμε για μια σύγχρονη Αγγλική ταινία! Αυτό από μόνο του θέτει κάποιες προσμονές στον θεατή για συγκεκριμένα ζητήματα. Όπως και να το κάνουμε δηλαδή οι Αγγλικές ταινίες επιμένουν να έχουν κάποια χαρακτηριστικά θεατρικής προέλευσης που είτε αρέσουν και όλα καλά, είτε σε αφήνουν κοντά σε κάτι μεταξύ αδιάφορου και νυσταγμένου.

2009 - Pandorum

Πολύ πρόσφατα είδα ότι υπάρχει το Pandorum. Και μόνο τα όσα είδα στο trailer: διαστημόπλοια βαθιά μέσα στο διάστημα, το σκούρο και κλειστοφοβικό περιβάλλον, τις σκηνές αγωνίας κ.λπ. με δελέασαν να αποφασίσω πως έπρεπε οπωσδήποτε να το δω και μάλιστα σύντομα!

Δεν κρύβω πως είχα παράλληλα και μια ανησυχία. Μου έκανε κάπως περίεργο δηλαδή που, μια τέτοιου τύπου ταινία, πέρασε απαρατήρητη από εμένα! Θεώρησα πιθανό να συνέβη αυτό λόγω του ότι μπορεί να μην άξιζε τελικά σα ταινία και να την είχε πάρει το ποτάμι της αφάνειας. Ωστόσο δεν είναι και ότι το είχα μετανιώσει κάθε άλλη φορά που τόλμησα να ρισκάρω ενώ είχα νιώσει έτσι. Ήξερα άλλωστε πως δεν υπήρχε τρόπος ν' αντισταθώ και πολύ σε μια ταινία τέτοιας κατηγορίας. Όσοι με παρακολουθείτε, ίσως θυμάστε ότι έχω αναφέρει ξανά πως είναι η αγαπημένη μου κατηγορία ταινιών!

1998 - Soldier - Στρατιώτης

Είπα να δω και μια παλιότερη ταινία. Κάποια όμως που δεν είχα ξαναδεί.

Διάλεξα τη συγκεκριμένη γιατί αφενός έπεσε στο δρόμο μου και αφετέρου με τράβηξε η περιγραφή της υπόθεσης καθώς και το ότι συμμετείχε πρωταγωνιστικά ο Kurt Russell που, όσο να πεις, έχει το κατιτίς του ερμηνευτικά.

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να δω και τίποτα το συγκλονιστικό. Έλπιζα απλά να μείνω ικανοποιημένος από μια ταινία που πληροί τα αναγκαία του είδους της ώστε να μου κρατήσει ευχάριστα το ενδιαφέρον στο μεγαλύτερο τουλάχιστον μέρος της διάρκειάς της.

Ευτυχώς λοιπόν δεν μ' απογοήτευσε στις προσδοκίες μου! Ουσιαστικά, ήταν όπως την περίμενα.

2011 - Extremely loud n incredibly close - Εξαιρετικά δυνατά κ απίστευτα κοντά

Θα ξεκινήσω με το να σας πω κατευθείαν την άποψή μου:

Είναι ένα έργο πραγματικό κομψοτέχνημα στο είδος του!
Καιρό είχα να δω κάτι τόσο καλό!

Δε ξέρω αν σας ξάφνιασα που μπαίνω κατευθείαν στο ζουμί αλλά δε κρατιόμουν!

Ένιωσα πως έπρεπε να το θίξω από την αρχή, πως πρέπει να το γνωρίζετε ανεξάρτητα με το αν επιλέξετε να διαβάσετε περισσότερα σε αυτή μου την ανάρτηση. Έπρεπε μήπως καταφέρω έτσι να σας μεταφέρω το πόσο θα άξιζε να δείτε κι εσείς την ταινία.

Ξέρω πως το «Πρέπει» δείχνει υπερβολικό. Θέλω όμως έτσι να επισημάνω λίγο παραπάνω την αξία της ταινίας. «Πρέπει» δηλαδή όπως περίπου «πρέπει» να δει κανείς στη ζωή του (έστω) ένα ηλιοβασίλεμα ή τον έναστρο ουρανό. «Πρέπει» γιατί, αλλιώς, θα είναι κρίμα.

2008 - Mirrors - Μέσα από τον καθρέφτη

Είναι καιρός τώρα που ήθελα να το δω αυτό το έργο. Το 1ο της σειράς του. Είχα διαβάσει λίγα πράγματα σχετικά με τα βασικά της ιστορίας του, είχα δει και λίγο από το trailer και «πείστηκα» να το δοκιμάσω και αυτό!

Είναι ένα έργο που παλαντζάρει μεταξύ των κατηγοριών τρόμου και θρίλερ. Άλλοτε μοιάζει περισσότερο σα τρόμου σε ελαφριά εκδοχή και άλλοτε πάλι φλερτάρει με τις περπατημένες ενός καλού θρίλερ.

2009 - Surrogates - Αντικαταστάτες

Όταν διάβασα τη σύντομη περιγραφή του θέματος του έργου, κατάλαβα πως θα είχε σοβαρές ελπίδες στο να με συγκινήσει στο είδος της. Βλέπετε, ανήκει σε ένα από τα πλέον προσφιλή μου είδη ταινιών!

Ευτυχώς, οι υποψίες μου αποδείχτηκαν βάσιμες σε πολύ μεγάλο ποσοστό!

2010 - Les sept jours du talion - 7 Days

Βρε - βρε τον Καναδά τι μας έφτιαξε;!

Έβγαλε (στα Γαλλικά) ταινία που χαλαρά μπορεί να θεωρηθεί από τις πιο αξιοπρόσεκτες!

Πραγματικά, είναι μια ταινία που έχει καθαρά το δικό της ύφος. Λίγα τα στοιχεία της που μοιάζουν με των κλασικών ταινιών του είδους της.

Είχα διαβάσει κάπου μια σύντομη περιγραφή σχετικά με το κυρίως θέμα της και μου έκανε το απαραίτητο κλικ. Είπα να δοκιμάσω να την δω κι ευτυχώς δεν με απογοήτευσε.

2011 - The artist

Η αλήθεια είναι πως, τη συγκεκριμένη ταινία αρχικά, ήθελα να τη δω περισσότερο, λόγο του ντόρου που έκανε πρόσφατα, με τα Oscars που διεκδικούσε. Αμέσως μετά, που έμαθα ότι ήταν και ασπρόμαυρη αλλά, πολύ περισσότερο και βουβή, ε, εκεί ήταν που με έτρωγε το πότε θα την έβλεπα κι εγώ ώστε να έχω και την... προσωπική μου άποψη (ψέματα, απλώς με είχε φάει η περιέργεια!). Υπολόγιζα δε, ότι θα μου άρεσε πολύ σα ταινία.

2009 - Terminator salvation - Εξολοθρευτής: Η σωτηρία

Ήρθε η στιγμή, κάπως καθυστερημένα βέβαια, να δω και το 4ο Terminator.

Για την ακρίβεια, να δω ένα Terminator που ήξερα από την αρχή ότι θα ήταν διαφορετικό από τα προηγούμενα.

Αυτός ίσως ήταν και ο λόγος που δε το έπαιρνα απόφαση να το δω τόσο καιρό τώρα, δεδομένου ότι έχει κυκλοφορήσει από το 2009. Θα μου πει κανείς: «Γιατί δηλαδή; Τι, σε χάλαγε με το ότι θα ήταν διαφορετικό; Μία από τα ίδια έπρεπε να μας σερβίρουν; Δε τα χόρτασες με τα προηγούμενα τρία;». Αυτά έβαλα κάτω κι εγώ και πήρα τελικά την απόφαση να το δω κι αυτό.

2011 - Age of heroes - Εποχή των ηρώων

Και μια πολεμική ταινία. Μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι Αμερικάνικη αλλά Αγγλική.

Από μόνο του αυτό αποτελεί πόλο έλξης για τη θέασή της τουλάχιστον θεωρητικά. Στη συγκεκριμένη δε, μετράει συμψηφιστικά και το ότι ξεδιπλώνει μια πραγματική ιστορία και μάλιστα γραμμένη από έναν που μετείχε πραγματικά σε αυτή. Για πολλούς επίσης, θα είναι θετικό το ότι έχει να κάνει με την εποχή του 40’, ξέρεται, με τη Γερμανία επί Χίτλερ στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο κλπ.

Το άτομο κλειδί, αυτός που την έχει ζήσει και την έχει μεταφέρει για το έργο είναι ο Ian Fleming. Πληροφοριακά να προσθέσω εδώ πως ο ίδιος είναι που έχει γράψει και τα βιβλία, του... James Bond!

2011 - Debtocracy - Χρεοκρατία

Σε αντίθεση με τα συνήθη που παρουσιάζω σε αυτό μου το blog, αυτή τη φορά θα τολμήσω να αναφερθώ σε κάτι αρκετά διαφορετικό. Φυσικά, μιλώ για το Debtocracy ή αλλιώς Χρεοκρατία.

2011 - Apollo 18

Να θυμίσω ότι, γενικά, μου αρέσουν πολύ όλα αυτά τα έργα που διέπονται από μυστήριο, ιδιαίτερα δε αν το θέμα τους διεξάγεται κάπου εκεί έξω, μακριά, πέρα από τα στενά πλαίσια της Γήινης πεζής πια πραγματικότητας. Όχι, αλήθεια μου αρέσουν από μικρός!

Εδώ όμως την πατήσαμε, «φάγαμε τη φόλα» που λένε! Δεν είναι βέβαια και η πρώτη φορά!

2011 - In time - I'm.mortal

Μάλιστα! Ε λοιπόν εντυπωσιάστηκα!

Είχα καιρό φαίνεται να δω εργάκι που να βάζει νέες ιδέες στο τραπέζι των προβληματισμών μου.

Εντάξει, όχι ότι εστίαζε πλήρως σε αυτές. Αφιέρωνε αρκετό χρόνο και στις κλασικές σκηνές δράσης με κυνηγητά, πιστολίδια κλπ αλλά ευτυχώς, όχι σε βαθμό που να ξεχνάς τους βασικούς προβληματισμούς που εισήγαγε ως γνήσια Sci-Fi ταινία.