2009 - Terminator salvation - Εξολοθρευτής: Η σωτηρία

Ήρθε η στιγμή, κάπως καθυστερημένα βέβαια, να δω και το 4ο Terminator.

Για την ακρίβεια, να δω ένα Terminator που ήξερα από την αρχή ότι θα ήταν διαφορετικό από τα προηγούμενα.

Αυτός ίσως ήταν και ο λόγος που δε το έπαιρνα απόφαση να το δω τόσο καιρό τώρα, δεδομένου ότι έχει κυκλοφορήσει από το 2009. Θα μου πει κανείς: «Γιατί δηλαδή; Τι, σε χάλαγε με το ότι θα ήταν διαφορετικό; Μία από τα ίδια έπρεπε να μας σερβίρουν; Δε τα χόρτασες με τα προηγούμενα τρία;». Αυτά έβαλα κάτω κι εγώ και πήρα τελικά την απόφαση να το δω κι αυτό.

Ωστόσο, ο «φόβος» μου πήγαζε απ’ το ότι, τα προηγούμενα μου άρεσαν. Μου άρεσαν από πολύ έως πάρα πολύ. Αυτά, είχαν μεταξύ τους έναν πολύ κοινό συνδετικό κρίκο. Οι βασικοί πρωταγωνιστές ήταν οι ίδιοι. Και ήταν αυτοί με τους οποίους δέθηκε και το όλο concept της κινηματογραφικής έννοιας Terminator για όλους μας. Δεν ήταν λίγο αυτό σαν ανασταλτικός παράγοντας νομίζω, τη στιγμή που τώρα, θα έπρεπε να «γκρεμίσω» κατά κάποιο τρόπο μέρος από τον «μύθο». Όμως εντάξει, ώριμος θεατής είμαι πλέον, θα μπορούσα να το χειριστώ και αυτό.

Όμως, ας δούμε από κοντά και το τι πραγματεύεται το έργο.

Μας ξεκινά στο έτος 2003 με έναν συμπαθητικό εγκληματία - κατάδικο, τον Marcus Wright, λίγο πριν από την εκτέλεση της θανατικής του ποινής. Είχε αποδεχθεί δε, να «χαρίσει» το σώμα του μετά, στο βωμό της επιστήμης για το καλό της ανθρωπότητας.

Αμέσως μετά την εκτέλεσή του, μεταφερόμαστε στο εφιαλτικό 2018, τότε που οι μηχανές, έχοντας πάρει πια το πάνω χέρι για τα καλά, κυριολεκτικά κατατροπώνουν το ανθρώπινο είδος με κάθε τρόπο, με κεντρική διαχείριση από το γνωστό αυτο-υποστηριζόμενο, αυτο-εξελισσόμενο, σούπερ - ντούπερ υπολογιστή SkyNet. Τότε δηλαδή που ο ηρωικός αρχηγός της εναπομείνασας ανθρώπινης αντίστασης John Connor, γιος της γνωστής Sarah Connor (πίσω στο 1984), κάνει ό,τι μπορεί για να αλλάξει το δραματικό σκηνικό υπέρ των λίγων πια ανθρώπων.

Πιο συγκεκριμένα, είμαστε λίγο καιρό πριν ο John Connor γνωριστεί με τον, νεότερο τότε, πατέρα του Kyle Reese, αυτόν που θα έστελνε τελικά πίσω στο 1984 για να γυριστούν τα τρία πρώτα Terminator. Εεε, συγνώμη, εννοούσα για να προειδοποιήσει τη μητέρα του Sarah Connor, για το κακό που έμελε να έρθει ώστε να δράσει ανασταλτικά με την εκπαίδευση του παιδιού της δηλαδή του ιδίου, ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων.

Πάντα μπερδεύομαι όταν προσπαθώ να ερμηνεύσω κινηματογραφικές χωροχρονικές παραδοχές όμως δε θα το αναλύσω αυτό άλλο εδώ. Υποτίθεται το έχουμε αποδεχθεί όλοι το σενάριο χρόνια πριν.

Εκεί λοιπόν, στο 2018, έρχονται έτσι τα πράγματα που σύντομα εμφανίζεται πάλι εν ζωή, αναλλοίωτος αλλά και έκπληκτος, ο Marcus Wright (ο κατάδικος)! Μπαίνει γρήγορα στο πνεύμα της κατάστασης και συντάσσεται δυναμικότατα αλλά όχι χωρίς απρόοπτα, με την ομάδα αντίστασης, του John Connor.

Το πώς εξηγείται η επανεμφάνισή του με αυτόν τον τρόπο, δε θα σας το αποκαλύψω εδώ, δεδομένου ότι αποτελεί ένα από τα «εφόδια» της ταινίας.

Μεταξύ των άλλων πάντως, κάνει στόχο του το να βοηθήσει να βρεθούν τελικά μεταξύ τους, ο John Connor με τον Kyle Reese, σα να λέμε ο γιος με τον «μελλοντικό» πατέρα του.

Όλα όσα διαδραματίζονται στο έργο είναι βαπτισμένα στο πνεύμα της απόλυτης δράσης με έντονες σκηνές από κυνηγητά, μάχες κλπ, μέσα σ’ ένα εξωπραγματικό περιβάλλον με απίστευτων δυνατοτήτων εχθρικές μηχανές - ρομπότ που καιροφυλακτούν σχεδόν παντού και πάντα και σπέρνουν, τι άλλο, το θάνατο.

Τα βασικά σημεία του σεναρίου πάταγαν σε γερές βάσεις δεδομένου ότι συνδέονταν απόλυτα πάνω στα προηγούμενα Terminator. Από εκεί και μετά όμως, ουσιαστικά ήταν ένα άλλο έργο. Δυστυχώς, παρόλο που σε γενικές γραμμές σεβόταν τη βασική ιστορία, δεν κατόρθωσε να με πείσει πως ήταν ένα απαραίτητο και συμπληρωματικό κομμάτι του πάζλ της. Πιο πολύ σα «bonnus» Terminator movie μου βγήκε παρά σα πραγματικό prequel του. Ουσιαστικά τα περισσότερα, πάνω - κάτω, τα ξέραμε ήδη. Εδώ απλώς τα εμπλούτισε με στοιχεία που θα μπορούσαν άνετα να εξακολουθούν να παραμένουν παντελώς άγνωστα αφού ήταν ανεξάρτητα, επιμέρους και πάντως όχι βασικά.

Ωστόσο, μη την αδικήσω κιόλα σα ταινία γενικότερα. Προς Θεού, βλέπεται παραπάνω από ευχάριστα. Απλά να, έχει την ατυχία να συγκρίνεται αυτόματα, με τα προηγούμενα Terminator που ήταν απλώς κορυφαία.

Και μια και είμαι σίγουρος πως όλοι οι Terminator fan περιμένετε να αναφερθώ στον... «αρχηγό», τον Arnold Schwarzenegger, να πω πως ναι, η απουσία του ήταν απόλυτα αισθητή!

Πώς να το κάνουμε ρα παιδιά, Terminator = Arnold Schwarzenegger (ίσως και τούμπαλιν). Δηλαδή, σε όλη τη διάρκεια, περίμενα ενδόμυχα τη στιγμή που θα εμφανιζόταν πάλι, να πάρει την κατάσταση στα χέρια του είτε από την μεριά των καλών ανθρώπων είτε (κομμάτια να γίνει) από τη μεριά των κακών ρομπότ. Και εκεί που έπειθα τον εαυτό μου ότι είχα απλώς φρούδες ελπίδες, ξαφνικά, κάπου πολύ μετά τα μέσα του έργου, σκάει μύτη η γνωστή φυσιογνωμία του και μένω κάγκελο! Δε σας κοροϊδεύω, εμφανίζεται (χωρίς μπλουζάκια και άλλα περιττά) σα κακό ρομπότ για μια πολύ σύντομη σκηνή, κάτι σα «τιμής ένεκεν»! Βέβαια, μετά που το έψαξα λίγο, διαπίστωσα προς απογοήτευσή μου ότι ο ίδιος, καμία πραγματική συμμετοχή δεν είχε στην ταινία. Ήταν απλώς ένα πετυχημένο μοντάζ και μάλιστα, μόνο του προσώπου του, από σκηνές των παλιών Terminator! Αυτός ήταν και ο λόγος που φάνηκε σε τόσο νεότερη του 2009 εκδοχή ηλικιακά. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν ένα «συν» του έργου.

Οι ερμηνείες ήταν ικανοποιητικότατες για το είδος της ταινίας. Σαφώς και δεν είναι οσκαρικές αλλά οκ, δε προβληματίζουν καθόλου.

Όσο αφορά τα εφέ, είναι πάρα πολλά και πολύ καλά! Νομίζω θα σας ικανοποιήσουν όλους και τους απαιτητικούς αρκεί βέβαια κι εσείς να φροντίσετε να τα τιμήσετε σε θέαση ποιοτικής HD εικόνας (1080p ή έστω 720p).

Εν κατακλείδι ναι, τη συστήνω σχεδόν σε όλους υπό την προϋπόθεση να ξέρεται περίπου πώς και τι τελικά θα δείτε από αυτή!

Για να είμαστε και "τυπικοί", παραπομπές για την ταινία (μ' ένα κλικ για τους πιο "απαιτητικούς")

Αξιολόγηση:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}