2011 - La piel que habito - The skin I live in - Το δέρμα που κατοικώ

Ισπανικό το εργάκι αυτή τη φορά!

Και ποιανού άραγε; Μα ποιου άλλου, του πασίγνωστου Pedro Almodóvar!

Ο Almodóvar μας έχει συνηθίσει, χρόνια τώρα, σε διεθνούς φήμης παραγωγές. Ίσως να είναι και ο γνωστότερος σεναριογράφος & κινηματογραφικός συγγραφέας της τόσο κοντινής αλλά και τόσο "μακρινής" συνάμα Ισπανίας. Γνωστός, ακόμα περισσότερο και για τις "ιδιαιτερότητες" που δεσπόζουν στις παραγωγές του. Με εντονότατες τις τάσεις προς το "τρίτο φύλο" αλλά και με σεναριακές υπερβάσεις που όμως, έχουν το χάρισμα να παρουσιάζονται με απίστευτα φυσικό τρόπο! Άλλες του ταινίες έχουν υπερβολικά εκκεντρικό χαρακτήρα και άλλες, απλώς κεντρίζουν με την διαφορετικότητα των χαρακτήρων που πρωταγωνιστούν σε αυτές. Γι αυτούς τους λόγους, οι ταινίες του συνήθως έχουν ή φανατικούς οπαδούς ή φανατικούς κατήγορους.

Σε αυτά λοιπόν τα πλαίσια, δε θα μπορούσε να μην ήταν και η συγκεκριμένη. Μόνο που εδώ, ο Pedro θα έλεγα πως ήταν πολύ πιο προσεκτικός στα όσα παρουσίασε και κυρίως στον τρόπο που το έκανε. Θα μπορούσα τον χαρακτηρίσω πολύ πιο "επαγγελματία" στην τέχνη της παράθεσης και της, υποχρεωτικής για αυτόν, αντιπαράθεσης. Προσεγγίζει την ιστορία του μέσα από τελείως ανθρώπινης διάστασης καταστάσεις ενώ ουσιαστικά παραμένει πιστός στις γενικότερες τάσεις του. Δε διστάζει να παίξει με χώρους και κυρίως με τους χαρακτήρες που τους πλαισιώνουν αλλά το κάνει με έναν πιο κινηματογραφικό τρόπο.

Η ιστορία του, αυτή τη φορά, έχει να κάνει κυρίως με έναν γιατρό και έναν "ασθενή" του. Εμπλέκονται μεταξύ τους, όχι με τη συνήθη σχέση που έχουν γιατρός με ασθενή παρ' όλο που είναι αυτό ακριβώς, για το μεγαλύτερο τουλάχιστον κομμάτι της ιστορίας. Το κύριο ιατρικό αντικείμενο του γιατρού είναι η πλαστική χειρουργική. Ο δε ασθενής του, είναι από τις περιπτώσεις που θέτουν σε οριακές απαιτήσεις τις, έτσι κι αλλιώς, μεγάλες δυνατότητες του γιατρού του.

Δυστυχώς, δε μπορώ να πω εδώ περισσότερα για την πλοκή της ιστορίας γιατί θα την "κατέστρεφα" και δε θα είχε καμία αξία κάτι τέτοιο. Ο πειρασμός ωστόσο είναι μεγάλος γιατί το σενάριο είναι πραγματικά πολύ ιδιόμορφο και, με τα όσα λίγα σας έχω πει, σίγουρα δεν μεταφέρεται τίποτα από αυτό. Καταλαβαίνω λοιπόν πως μπορεί να σας αφήνω με πολλά ερωτηματικά αλλά πιστέψτε με, είναι για καλό σας, ειδικά αν αποφασίσετε να τα απαντήσετε μόνοι σας, βλέποντας την ταινία, πράγμα που φυσικά και θα σας το συνιστούσα, ακόμα κι αν είσαστε από τους "εχθρούς" του Almodóvar! Θα συμπληρώσω μόνο πως η ταινία έχει το χαρακτηριστικό της "έκπληξης" ως προς το πως εξελίσσεται γι αυτό, μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα από νωρίς.

Οι ηθοποιοί κρατάνε μια χαρά τους ρόλους τους σε όλη τη διάρκεια. Δεν υπάρχουν ερμηνευτικές υπερβολές σε αυτούς τους ρόλους. Δεν το έχουν ανάγκη άλλωστε σεναριακά. Γενικότερα η ταινία είναι αρκετά προσεγμένη τεχνικά χωρίς αυτό όμως να είναι το δυνατό της χαρτί. Όλη η ουσία του έργου έχει να κάνει γύρω από την ιδέα του Almodóvar. Μια ιδέα που καταφέρνει να προσεγγίσει από μια τελείως διαφορετική οπτική γωνία, το κλασικό κατά τα άλλα θέμα των ταινιών του.

Για να είμαστε και "τυπικοί", παραπομπές για την ταινία (μ' ένα κλικ για τους πιο "απαιτητικούς")

Αξιολόγηση:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}