Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

2008 - Mirrors - Μέσα από τον καθρέφτη


Είναι καιρός τώρα που ήθελα να το δω αυτό το έργο. Το 1ο της σειράς του. Είχα διαβάσει λίγα πράγματα σχετικά με τα βασικά της ιστορίας του, είχα δει και λίγο από το trailer και «πείστηκα» να το δοκιμάσω και αυτό!
Είναι ένα έργο που παλαντζάρει μεταξύ των κατηγοριών τρόμου και θρίλερ. Άλλοτε μοιάζει περισσότερο σα τρόμου σε ελαφριά εκδοχή και άλλοτε πάλι φλερτάρει με τις περπατημένες ενός καλού θρίλερ.

Για την ιστορία, να πω ευθύς εξαρχής πως, η αρχική ιδέα του σεναρίου, ήταν να πατήσει σε παλιότερο ασιατικό έργο (τι πρωτότυπο ε;!). Συγκεκριμένα στο νοτιοκορεάτικο «거울 속으로» του 2003.
Τι, δεν καταλάβατε ποιο εννοώ;!
Περίεργο! Και το αναφέρω ξεκάθαρα!
Αντε, ας το πάρει το ποτάμι. Εννοώ το «Into the mirror» του Kim Sung-ho.
Ωστόσο, δεν κάλυπτε και τόσο η σεναριακή πλοκή του αρχικού και το αλλάξανε πολύ και σε πολλά σημεία (και στον τίτλο) οπότε προέκυψε καλώς ή κακώς το δικό μας «Mirrors».

Η βασική ιστορία έχει να κάνει με έναν πρώην αστυνομικό, τον Ben Carson (Kiefer Sutherland) που διώχθηκε κάπως άδοξα από το σώμα λόγω ενός σημαντικού λάθους του. Υπό συνθήκες αλκοολισμού και εν υπηρεσία, είχε σκοτώσει το λάθος άτομο! Μετά από κάτι τέτοιο, δε μπορούσε να ξεπεράσει τις ενοχές του. Ενοχές που τον είχαν οδηγήσει σε ψυχολογική κατάρρευση. Το πρόβλημα όμως δε σταμάταγε εκεί αφού, αν και μετά απεξαρτήθηκε από το αλκοόλ, τον βάραινε η οικονομική αδυναμία του χωρίς δουλειά πια, στο να στηρίξει επαρκώς την οικογένειά του που τόσο πολύ αγαπούσε και που τόσο πολύ είχε κλονιστεί από τις τελευταίες εξελίξεις.
Σε μία του προσπάθεια να ξεπεράσει όλο αυτό το αδιέξοδό του, βρίσκει δουλειά σα νυχτοφύλακας κάτι που, κατά μία έννοια, ήταν κάπως προσφιλές σε σχέση με το προηγούμενό του επάγγελμα.
Ως εδώ, θα μπορούσε κανείς να πει πως, όλα δείχνουν βατά, όχι ακριβώς θετικά αλλά τουλάχιστον με κάποιες θετικές προοπτικές. Ωστόσο, εδώ ουσιαστικά είναι που ξεκινά η ταινία μας.
Ως νυχτοφύλακας καλείται να φυλάει ένα τεράστιο, πρώην υπερπολυτελές εμπορικό κέντρο της πόλης. Λέω «πρώην» δεδομένου ότι πια, είχε καταντήσει απλώς ένα τεράστιο ερειπωμένο κτήριο, μετά από μια ανεξέλεγκτη φωτιά που το είχε καταστρέψει σχεδόν ολοσχερώς εσωτερικά. Επειδή όμως στατικά ως κτήριο είχε διασωθεί και, λόγω του μεγάλου του μεγέθους, θα χρειαζόταν πολύς χρόνος και χρήμα για την όποια ανακατασκευή του, παρέμενε σε αυτήν την ενδιάμεση κατάσταση για καιρό πια, με την ανάγκη μιας στοιχειώδους φύλαξής του από τυχόν εξωγενείς βανδαλισμούς.
Και πάλι, το όλο θέμα, θα μπορούσε να ήταν μια κλασική υπόθεση μόνο που τελικά δεν ήταν.
Με το που αναλάμβανε τα νέα του καθήκοντα, έγινε άμεσα αντιληπτό πως, αν και τα περισσότερα μέσα στο κτίριο είχαν καταστραφεί από τη φωτιά που τα είχε κάψει, οι όποιοι καθρέπτες του ήταν τελείως άθιχτοι! Λόγω δε της πρώην υπερπολυτελούς του διακόσμησης, είχε πάρα πολλούς καθρέπτες και οι περισσότεροι μάλιστα ήταν και από αρκετά έως πολύ μεγάλοι. Ήταν όλοι τους τόσο άθιχτοι, που δεν είχαν καν ίχνος σκόνης πάνω τους!
Ο υπάλληλος της ημερήσιας βάρδιας που προϋπαντούσε τον Ben στους χώρους και τις υποχρεώσεις του, του ανέφερε ότι, για την τόσο καλή τους κατάσταση ασχολιόταν (από άγνωστης αιτίας κόλλημά του), ο προηγούμενος νυχτοφύλακας που ο Ben θα αντικαθιστούσε και που «έτυχε» να είχε «αυτοκτονήσει»(;) κάπου αλλού, με ένα κομμάτι σπασμένου... καθρέπτη!
Το σενάριο βέβαια είχε φροντίσει, να μας έχει δείξει από τις πρώτες κιόλας σκηνές της ταινίας, το τι ακριβώς είχε συμβεί με τον δύσμοιρο πρώην νυχτοφύλακα και αυτό, καμία σχέση με πραγματική αυτοκτονία δεν είχε!
Τα πράγματα, σιγά - σίγα αρχίζουν να αποκαλύπτουν το φρικιαστικό τους πρόσωπο, αρχικά όμως μόνο σε εμάς τους θεατές και στον ίδιο τον Ben. Λες και είναι κλασική η μοίρα όσων εμπλέκονται σε ταινίες θρίλερ, εκτός τη βάσανο των πραγματικών τους προβλημάτων, να έχουν και το μαρτύριο του να μη μπορούν να γίνουν πιστευτοί για τον Γολγοθά τους στους υπόλοιπους. Πολλώ δε μάλλον αν τους κατατρέχει ένα αρνητικό παρελθόν με αλκοολισμό ή και την όποια στενή τους σχέση με άλλες εξαρτισιογόνες ουσίες.
Η επιμονή όμως του ήρωά μας, τόσο στο να ανακαλύψει τι είναι τελικά πίσω από όλα τα παράξενα που του συμβαίνουν και που σχετίζονται απόλυτα με την ιδιαίτερη φύση των καθρεπτών, όσο όμως και στο να κατορθώσει να αναστηλώσει την πληγωμένη του προσωπικότητα και να σταθεί επάξια ικανός απέναντι στις νέες προκλήσεις, τον κάνουν να μπει για τα καλά στα άγνωστα μονοπάτια που ανοίγονται μπροστά του. Μονοπάτια που, καμία σιγουριά δεν εμπνέουν για το αν θα τον οδηγήσουν στην απόλυτη τρέλα και στο χαμό ή στη λύτρωση και τη δικαίωση.
Σιγά - σιγά, «το κακό», δείχνει να μη μπορεί να περιοριστεί στα στενά πλαίσια του ίδιου του Ben. Αρχίζει να «φλερτάρει», πολύ επικίνδυνα πια, με την αποκάλυψή του στα πρόσωπα του στενού του ενδιαφέροντος, πράγμα που ωθεί την αγωνία και την ταχύτητα των παράλληλων εξελίξεων σε άλλα επίπεδα!


Η ταινία «το ‘χει» για τα καλά!
Δεν είναι ότι δεν έχουμε δει και άλλες, παρόμοιας φιλοσοφίας, πετυχημένες ταινίες στο παρελθόν. Απλά, και αυτή, πληροί όλα τα κλασικά πατήματα μιας ταινίας του είδους της.
Το καινοτομικό της, ενδεχομένως, στοιχείο είναι η κάπως ιδιαίτερη ερμηνεία «των δυνάμεων και των νόμων» των καθρεπτών. Βάζει δηλαδή στο τραπέζι μια ακόμα, κάπως διαφορετική, προσέγγιση του ήδη παλιού φόβου γύρω από τις μαγικές - μεταφυσικές ιδιότητες των καθρεπτών. Το καταφέρνει δε αρκετά πετυχημένα εν γένει.
Το μόνο σημείο που για εμένα χωλαίνει όλο αυτό, είναι η κάπως συγκεχυμένη εξήγηση που δίνει σε ορισμένα κομμάτια αυτού του παζλ μυστηρίου, με αποτέλεσμα να κουράζει, κατά περίπτωση, στην προσπάθεια του θεατή να αντιληφθεί κάποιες ερμηνείες του σεναρίου. Μερικές φορές δηλαδή, είναι σα να έχεις την αίσθηση ενός πέπλου ομίχλης που ενοχλεί να δεις καθαρά το τι ακριβώς συμβαίνει γύρω σου.
Οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές. Δε θα τις έλεγα κορυφαίες αλλά σίγουρα δε θα προβληματίσουν για τις ανάγκες των ρόλων. Συγκεκριμένα ο Kiefer Sutherland, κατά τη γνώμη μου, είχε σκηνές που τις απέδιδε ελαφρώς πιο υποτονικά από το αναμενόμενο ενώ αντιθέτως, σε άλλες, έκανε το ακριβώς ανάποδο και υπερέβαλε κάπως των ερμηνευτικών αναγκών τους. Ωστόσο, στο σύνολο, ερμήνευσαν όλοι τους ικανοποιητικά.
Τα εφέ της ταινίας ήταν καλά. Δεν ξέφυγαν με υπερβολές ενώ έκαναν ξεκάθαρα αισθητή την παρουσία τους. Το θετικότερο όλων, για εμένα, ήταν ότι ενώ η ταινία εξελισσόταν σε πολύ μεγάλο μέρος της μέσα σε σκοτεινά περιβάλλοντα, η απόδοση της εικόνας σε αυτά ήταν άψογη χωρίς να προβληματίζει καθόλου τον θεατή πράγμα που δυστυχώς το έχουμε συναντήσει να συμβαίνει κατά κόρων, σε ένα σκασμό «κορυφαίες» κατά τ’ άλλα ταινίες του είδους.

Εν κατακλείδι ναι, τη συνιστώ προς θέαση αρκεί βέβαια να είστε γενικότερα φίλοι στο είδος της! Κάποια στιγμή μάλιστα, θα επιδιώξω να δω και το 2ο της σειράς, το «Mirrors 2».
Σίγουρα αξίζει να κυνηγήσετε να τη δείτε σε HD ποιότητα εικόνας (1080p ή έστω 720p) και... προσοχή στους καθρέφτες σας. Δεν δείχνουν πάντα το αναμενόμενο είδωλο!





Για να είμαστε και «τυπικοί», παραπομπές για την ταινία (μ' ένα κλικ για τους πιο «απαιτητικούς»)







Αξιολόγηση:
{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δική σας η σκηνή! Αυτοσχεδιάστε!