2010 - The dark lurking

Βρισκόμαστε πολύ βαθιά! Θα ‘ναι και κάνα μίλι κάτω λέμε!
Επίσης βρισκόμαστε και λίγο μπροστά! Από την εποχή μας εννοώ! Συγνώμη αλλά δεν κατάφερα να καταλάβω το πόσο. Πάντως όχι και πάρα πολύ.
Είμαστε μέλη ενός κρυφού «ερευνητικού σταθμού» και ψάχνουμε… κάτι!
Δεν ψάχνουμε κάτι που βρίσκεται εκεί κάτω δηλαδή, απλά «ερευνούμε» εκεί κάτω με πειράματα πολύ επικίνδυνα ρε παιδί μου για την υπόλοιπη ανθρωπότητα και όσο να ‘ναι θέλουμε τη διασφάλιση μιας «απομόνωσης».

Φυσικά τίποτα δεν έχει πάει καλά!
Τα πειράματα ξέφυγαν από τον έλεγχό μας, ποιος ξέρει γιατί και η μετάλλαξη του ανθρώπινου είδους σε κάτι σχεδόν ακαθόριστο οπτικά και τρομερά αιμοβόρο έχει ήδη πάρει για τα καλά το δρόμο της.
Κι έτσι, έχει γεμίσει ο κλειστοφοβικός χώρος όλου του σταθμού (με τον προβληματικό φωτισμό και τους στενούς διαδρόμους με τις πολλές κατευθύνσεις, πίσω από πόρτες που άλλοτε ανοίγουν κι άλλοτε όχι), από τα ταχύτατα κι αποκρουστικά πλάσματα που μοναδικό σκοπό έχουν να μας φάνε όλους ή στην καλύτερη, αν προλάβουμε να μη φαγωθούμε τελείως, να μας μετατρέψουν σαν του λόγου τους.

Μιλάμε για πολύ αίμα, πολλά διαμελισμένα μέλη, πολύ αηδία στις φάτσες των μεταλλαγμένων και πάρα μα πάρα πολύ προβλέψιμες σκηνές «αιφνιδιασμού» και ανείπωτης βλακείας στις επιλογές μας ως μέλη μιας τόσο παρανοϊκής κατάστασης.
Φυσικά, κάποιοι από εμάς είναι και πολύ άντρες, με γνήσιο τσαμπουκά. Έχουν αποστηθίσει όλες τις κατάλληλες ατάκες και είναι εξοπλισμένοι με όλον τον τερατώδη φορητό οπλισμό τύπου Ράμπο και βάλε. Τι να το κάνεις όμως, όλοι καταλήγουμε ένα μάτσο φαγωμένες σάρκες και κόκαλα.

Η ταινία ξεκινά κατευθείαν στην απόλυτη δράση θεωρώντας τελείως άσκοπο να μπει στον κόπο να δείξει ή έστω να εξηγήσει ικανοποιητικά το πώς φτάσαμε ως εδώ. Η κάμερα κουνάει πολύ (και καλά τεχνική λήψης για ενίσχυση ενός κλίματος πανικού) αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι ή να σε νυστάξει ή να σε ανακατέψει ή και τα δύο μαζί.
Η καταγωγή της ταινίας είναι από Αυστραλία μεριά πράγμα που φαίνεται στην προφορά των διαλόγων μεταξύ των άναρθρων και αδικαιολόγητων πολλές φορές κραυγών που δεσπόζουν.
Ακόμα και όταν μια ταινία ακολουθεί από την αρχή ως το τέλος της, αποκλειστικά και μόνο τις πασίγνωστες πια περπατημένες του είδους που πρεσβεύει, πράγμα που το κάνει στο έπακρο η συγκεκριμένη ταινία, οφείλει τουλάχιστον να το κάνει με κάποιον σεβασμό ώστε το αποτέλεσμα να μη δείχνει τελείως αποτυχημένο. Δυστυχώς η συγκεκριμένη ταινία δεν δείχνει να έχει αποδώσει κανέναν σεβασμό σε όλες τις περπατημένες που ακολούθησε, με αποτέλεσμα να τις κατακρεούργησε μαζί με τους ήρωές της.

Νομίζω πως είναι αυτονόητο, μετά απ’ όλα όσα είπα, το τι προτείνω να κάνετε σχετικά.
Μείνετε μακριά της, αν θέλετε να μη νιώσετε ότι, στη καλύτερη περίπτωση, χάσατε την ώρα σας ή, στη χειρότερη, ότι προσβάλλατε τη νοημοσύνη σας!

Για να είμαστε και "τυπικοί", παραπομπές για την ταινία (μ' ένα κλικ για τους πιο "απαιτητικούς")

Αξιολόγηση:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}