2011 - Real steel

Εδώ είμαστεεε!

Επιτέλους ρε παιδιά κι ένα έργο που τιμά επάξια τη βασική κατηγορία που ανήκει! Και την τιμά από κάθε άποψη!

Για όσους έχουν δει κάνα trailer ή έστω έχουν διαβάσει το τι πραγματεύεται, να είναι σίγουροι πως δε θα τους απογοητεύσει καθόλου η θέαση της ταινίας, σε ό,τι περιμένουν από αυτή. Τα 'χει όλα! Και καλούς ηθοποιούς που ερμηνεύουν άψογα, και καλή πλοκή χωρίς σεναριακές υπερβολές, και πολύ άγριο ξύλο αλλά αυτή τη φορά χωρίς αίματα(!), και δράμα που σε ορισμένες σκηνές είναι αρκετά δυνατό, και πετυχημένη ψηφιακή τεχνολογία, και πολύ (μα πολύ όμως) καλά... ρομπότ!

Τα λέω αυτά κι ας ξέρω πως θα με θάψουν μερικοί - μερικοί  και μάλιστα, χωρίς να την έχουν δει καν ακόμα την ταινία. Αναλαμβάνω όμως την "ευθύνη" ;-) κι εξηγούμαι...

Εντάξει, δε το κρύβω, η ταινία απευθύνεται κυρίως στον αντρικό πληθυσμό ανά τον κόσμο! Ειδικά δε, αν είναι και σε σχετικά μικρή ηλικία ακόμα. Εκεί δηλαδή θα κάνει θραύση, δε το συζητώ! Ωστόσο, είναι τόσο προσεγμένη και καλοστημένη που στέκεται μια χαρά και για πολύ μεγαλύτερους ηλικιακά, αρκεί βέβαια να μη πάσχουν απ' το μικρόβιο του "κινηματογραφικού ελιτισμού". Α ναι, και να έχουν φροντίσει να διατηρούν ακόμα (έστω και επιμελώς καμουφλαρισμένα) κάποια σημαντικά στοιχεία από την εφηβική τους φλόγα!

Με λίγα λόγια, βρισκόμαστε στο κοντινό μέλλον. Αρκετά κοντινό θα έλεγα μάλιστα, αφού τα όσα παρουσιάζονται δε διαφέρουν σχεδόν καθόλου απ' αυτά που ξέρουμε και ισχύουν στο παρόν μας. Σχεδόν όλα, εκτός βέβαια από το ότι η ρομποτική έχει εξελιχθεί αρκετά πια, σε σημείο που έχει φτιαχτεί μια κατηγορία ρομπότ "ειδικής χρήσης"! Είναι κάποια, σχεδόν ανθρωπόμορφης δομής ρομπότ (μην ανησυχήτε, χωρίς δική τους προσωπικότητα), πλήρως υπάκουα στις επιλογές του χειριστή τους που όμως είναι κατασκευασμένα με προδιαγραφές να... παλεύουν μεταξύ τους, σε οργανωμένους και θεαματικότατους αγώνες της τότε εποχής, επίσημους και μη. Μιλάμε για μάχες σώμα με σώμα, όχι με τίποτα υπερόπλα και τέτοιες "αηδίες"! Ένα πράμα τύπου μποξ ή καλύτερα κικ-μποξ ή κάπως έτσι, (δεν είμαι και ειδήμων στο "σπορ"). Όμως εδώ, δεδομένου ότι δεν υπάρχει πόνος και ταυτόχρονα τα ρομπότ είναι κατηγορίας υπερ-σουπερ-ντούπερ βαρέων βαρών (αφού ξεπερνάνε τον τόνο σε βάρος έκαστο), το όλο θέαμα είναι, από την αρχή του, πολύ πέρα από κάθε σημερινής ισχύος προσδοκία.

Γύρω απ' όλο αυτό το κλίμα κινείται η ταινία μας λοιπόν, μ' έναν τυχοδιώκτη, πρώην πυγμάχο, τον Hugh Jackman (βλέπε X-Men), που την έχει δει κάτι σα "μάνατζερ" (της κακιάς ώρας όμως) σε ένα τέτοιο ρομπότ, βάζοντάς το να συμμετέχει σε τέτοιους αγώνες με υψηλά στοιχήματα ως έπαθλα. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές, είναι από τους χαμένους. Μη μπορώντας να ανταπεξέλθει πια στα χρέη του, προτιμά να το σκάει κάθε φορά πριν κληθεί να τα αποδώσει, με αποτέλεσμα να τον ψάχνουν διάφοροι.

Κι εκεί που βλέπει το οικονομικό του χάος να τον έχει περικυκλώσει για τα καλά, εμφανίζεται στο προσκήνιο (λόγω κάποιων ιδιαίτερων συνθηκών), ο ξεχασμένος εντεκάχρονος πια γιος του (ο ταλαντούχος Dakota Goyo) που, σα να μη φτάναν' όλα τ' άλλα, θα πρέπει να τον φροντίσει για ένα διάστημα κάποιων μηνών.

Σιγά - σιγά όμως, ο μικρός εμπλέκεται ενεργότατα στην "ασχολία" του πατέρα του και η όλη εξέλιξη αποκτά μια τελείως διαφορετική όσο και θετική τροπή από το πουθενά! Σε όλη αυτή τη σχέση, δε το κρύβω ότι έπιασα τον εαυτό μου να "παλεύει", με αρκετά συγκινητικά σημεία στην υπόθεση της ιστορίας.

Η ταινία κατορθώνει να μην κάνει υπερβάσεις, τουλάχιστον όχι πέρα από αυτές που δικαιωματικά της αναλογούν βάσει του είδους της. Θα μπορούσα να πω ότι το σενάριο έχει δουλευτεί πάρα πολύ καλά και, γενικότερα, δεν υποκύπτει στους γνωστούς πειρασμούς της υπερβολής προς την υποτιθέμενη τέρψη των κατά περίπτωση αχόρταγων απαιτήσεων του σημερινού κινηματογραφικού γίγνεσθαι. Είναι πραγματικά πάρα πολύ ευχάριστη στη θέαση της και σε κρατά καρφωμένο, στη θέση του θεατή, σε όλη τη διάρκειά της, χωρίς όμως αυτό να οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις θεαματικές σκηνές της που όμως, ομολογουμένως, είναι πολύ θεαματικές.
Ακόμα κι ο τίτλος της, μεστός, σαφής και με την απαραίτητη... βαρύτητα!

Εννοείται πως συνίσταται να την δείτε αλλά, για να την απολαύσετε, θα πρέπει να το κάνετε με όσο γίνεται καλύτερο τεχνολογικό εξοπλισμό, πράγμα που σημαίνει, από μεγάλη έως τεράστια οθόνη, από στερεοφωνικό έως και πολυκάναλο ήχο (5.1 τουλάχιστον) και σε ποιότητα υψηλής ευκρίνειας, ελληνιστί HD (1080p ή έστω 720p)! Εγώ πάντως και σε στερεοφωνική 40άρα, με 1080p που την είδα, μια χαρά πέρασα!

Για να είμαστε και "τυπικοί", παραπομπές για την ταινία (μ' ένα κλικ για τους πιο "απαιτητικούς")

Αξιολόγηση:

{[['', '']]}

{["Useless", "Boring", "Need more details", "Perfect"]}